آیا درنوشتار پارسی «تشدید» داریم ؟ بسیاری از
پارسی زبانان گمان می کنندکه حالت تشدید ( ــّـ ) درنوشتار
پارسی نیست و«تشدید» در دبیره ی
پارسی جایی ندارد.
این باور از آنجا پیدا شده که
واژه ی «تشدید» یک
واژه ی تازی است و چون این
واژه تازی است ، پس چنین حالتی درنوشار
پارسی نمی تواند جایی داشه باشد .
در حالی که چنین نیست و در نزدیک به همه ی
زبان های روا در جهان امروز ،کم وبیش
واژه هایی یافت می شوند که دو بندواژه (دو حرف) درکنار یکدیگر جای می گیرند و حالت تکیه ی گفتاری به خود می گیرنداو این همان است که در
زبان تازی به آ ن «تشدید» می گویند و باید در
زبان پارسی یک جانشین و همتا برای «واژه ی تشدید» یافت .
شایسته است در اینجا یکی _ دو نمونه از
زبان انگلیسی یا فرانسه (که
زبان های آ ریایی هستند) بیاورم تا روشن شود که حالت تشدیدی در این در این
زبان ها نیز هست .
مانند : appendix ,
apposition ,
access ,
innocence
در
پارسی نیز نمونه های فراوانی از
واژه های تشدیددار داریم که از چند تای آنها در اینجا یاد می کنیم
خرّم ، تکّه ، پرّان ، درّه ,فرّهی , یکهّ سوار , پرّه , پلّه , لپّه و کلّه و .... و ....
در چه زمانی
واژه ، تشدیددار می شود ؟
هرگاه در یک واژه، یک «بندواژه» دوباره درکنار یکدیگر جای بگیرد، اگر آوای نخستین آ ن «جَزم» باشد و دوّمی آوای «بالا یا زیر یا پیش» به خود بگیرد ، یک بار آ ن بندواژه را می نویسند و نشانه ی ( ــّـ ) را بالای آ ن می گذارند و در گفتن ، بر روی آ ن بندواژه «فشارگفتاری» می آورند.
مانند : دَررِه، تِک که، پَرران، یک که , که یکی از بندواژه های دوگانه را برمی دارند و بدین گونه می نویسد:
«درّه , تکّه , پَراّن , یکّه و ....و ....»
برگرفته از کتاب : در ژرفای
واژه ها اثر دکتر ناصر انقطاع