بسیار شنیده ایم که هنگامی که بانویی دو فرزند را در یک زمان به جهان می آورد می گویند: «دوقلو» زاییده و اگر این فرزندان سه یا چهارتا باشند، می گویند: «سه قلو» یا «چهارقلو» !! زایید وگمان نمی کنم در سراسر ایران ، کس یا کسانی پیدا شوند که جز این بگویند.
بر این پایه همگان می پندارندکه «قلو» یعنی «شمارنوزاد» ! در حالی که چنین نیست . ساخت «دوقلو» یک
واژه ی ترکی است و از «دوق + لو»ساخته شده است که «دوق» در آ ن
زبان به معنای «همزاد» است و «لو» نیز درزبان ترکی درکاربُرد «پسوند» بکار می رود و «دوقلو» تنهای تنها یعنی«همزاد». نه اینکه «دوهمزاد» معنا بدهد.
پس، سه قلو ، چهارقلو و پنج قلو ، ساخت های خنده آور و بی معنا هستند.
در
زبان پارسی میانی (پارسی ساسانی) به «دوقلو» «پت یوختک»
Pat-yukhtak می گفتندکه امروز در
زبان کنونی
پارسی ، هرگزبکار نمی رود و از
واژه های «مُرده» است . درزبان
پارسی امروزی باید همان
واژه ی «همزاد» راکه بسیارگویا و ساده است بکار برد و شمار همزادان را در آغاز آن آورد یعنی باید گفت: «دو همزاد» ، «سه همزاد»، «چهار همزاد» و...
برگرفته از کتاب : در ژرفای
واژه ها اثر دکتر ناصر انقطاع