بسیار خوانده، دیده و شنیده شده است که دوستانی که برای یکدیگر نامه می نویسند. آ نها را «دوست گرام‌» می نامند. بکار بردن واژه ی «گرا‌م» بجای «گرامی‌» یک ناهنجاری بزرگ است که دربسیاری از نوشته ها وگفته های ما ، روا شده و حتا بیشترپارسی دانان نادانسته و خودآگاه آ ن را انجام می دهند.
گرام یا گِرَم واژه ای لاتین است و معنای «جودانه‌» و ‌«نخود» را می دهد و از این رو ، در زبان فرانسه برای نشان دادن کوچک ترین تراز اندازه گیری سنگین چیز ها ، برگزیده شده است و هفتاد و پنج تای آن یک ‌«سیر‌» است و چون ٧٥ درهم نیز یک سیر است (برگ ١٩٧٦ فرهنگ استاد معین) پس یک گرم برابراست با یک درهم واژه ی «گرام» یک معنای دیگر هم داردکه می دانیم و آن نام دستگاهی است که آوا وآواز پخش می کند و فرانسویان به آن «گرام آفون» ( گرامافون) گویند .
بر این پایه، واژه ی «گرام‌» یکسره بیگانه است و به هیج روی نباید بجای ‌«گرامی‌» بکار برده شود و اگر بگوییم: ‌«دوست گرام !» یعنی‌ «دوست نخودی» یا «دوست ضبط صوتی!».
ولی واژه ی دیگری هم در این زمینه ها داریم که ‌«کرام» (با یک سرکج است) و آن تازی است و جمع «کریم ‌» است.
پس هرگاه نیز بنویسیم ‌«دوست کِرام‌» _ با یک سرکج _گذشته از اینکه یک واژه ی تازی را نابجا بکارگرفته ایم، چون ‌«کرام‌» جمع است و دوست «مفرد» یک ساخت نادرست اندر نادرست هم ساخته ایم.
گرامی: این واژه پارسی است ودرزبان پهلوی به گونه ی «گرامیک» بکارمی رفته و همان است که گروهی بیشمار، واژه ی «گرام‌» یا «کرام» را به نادرست، بجای آ ن بکار می برند.
درباره ی این واژه نیز بیشتر می باید سخن گفت.
واژه ‌ی «گرامی» هنگامی بکار برده می شود که کسی بخواهد به کسی دیگر ارج بگذارد.

مانند: پرویزمادرش راگرامی داشت. یا : درجشنواره ی توس، یاد فردوسی بزرگ راگرامی داشته شد . یادر ‌«کشف الاسرار» می خوانیم : «... بوسفیان اورا گرامی داشت...»

یا در نوشته های «نامدخسرو‌» می بینیم: به بانگ خوش گرامی شد سوی مردم هزارآوا وزآن خوارست زاغ ایدون که خوب و خوش , نبسراید

همچنین در شاهنامه فردوسی بزرگ می خوانیم: پذیره فرستاد خسروسوار گرانمایگان گرامی، هزار

واژه ی ‌«ارجمند» که این نیز ریشه در زبان پهلوی دارد، به معنای «پرارزش، پرارج، گرانبها.بزرگوار. گرانمایه. سزاوار وارزشمند» آمده است و به کسی گفته می شود که از خود دارای‌،«ارج وارزش» باشد.

مانند : پاستور دانشمندی ارجمند است پژوهش های پسر سینا (ابن سینا) برای ایرانیان ارجمند است فلانی، مردی ارجمند و پژوهنده است و نبایدگفت‌ پاستور دانشمند گرامی است ولی اگر بگوییم‌ پاستور دانشمندی ‌«ارجمند» است و جهانیان کوشش های او را «گرامی‌» می دارند، درست تر است.

بر این پایه می گوییم که:
ارجمند صفتی است که در منش بزرگان وکسان است ‌ «گرامی»‌ جایگاهی است که ما به کسان وکارهای بزرگان می دهیم.
و... سخن پایانی آنکه اگر بنویسیم «دوست ارجمند‌» بهتر است تاکه بنویسیم «دوست گرامی‌» هر چندکه این هم نادرست نیست.

برگرفته از کتاب : در ژرفای واژه ها اثر دکتر ناصر انقطاع