تالار میدوری

بسیار شنیده ایم که هنگامی که بانویی دو فرزند را در یک زمان به جهان می آورد می گویند: ‌«دوقلو» زاییده و اگر این فرزندان سه یا چهارتا باشند، می گویند: ‌«سه قلو» یا ‌«چهارقلو‌» !! زایید وگمان نمی کنم در سراسر ایران ، کس یا کسانی پیدا شوند که جز این بگویند.
بر این پایه همگان می پندارندکه ‌«قلو‌» یعنی ‌«شمارنوزاد» ! در حالی که چنین نیست . ساخت «دوقلو» یک واژه ی ترکی است و از «دوق + لو‌»ساخته شده است که «دو‌ق» در آ ن زبان به معنای «همزاد» است و «لو‌» نیز درزبان ترکی درکاربُرد «پسوند‌» بکار می رود و «دوقلو‌» تنهای تنها یعنی«همزاد». نه اینکه «دوهمزاد‌» معنا بدهد.
پس، سه قلو ، چهارقلو و پنج قلو ، ساخت های خنده آور و بی معنا هستند.
در زبان پارسی میانی (پارسی ساسانی) به ‌«دوقلو‌» ‌«پت یوختک‌» Pat-yukhtak می گفتندکه امروز در زبان کنونی پارسی ، هرگزبکار نمی رود و از واژه های ‌«مُرده» است . درزبان پارسی امروزی باید همان واژه ی «همزاد‌» راکه بسیارگویا و ساده است بکار برد و شمار همزادان را در آغاز آن آورد یعنی باید گفت: «دو همزاد» ، ‌«سه همزاد‌»، ‌«چهار همزاد‌» و...

برگرفته از کتاب : در ژرفای واژه ها اثر دکتر ناصر انقطاع